شب آمد عشق با هر نفس در سینه ام جوشان تر شد گویی آتشفشانی باز دلش گرفته و راهی

جز خالی کردن بغض چندین سالش نداره آره عشق با هر نفس تو وجودم بیشتر شد دلم خسته

از این بهونهاست عشق برای هر جوانی نیست عشق بچه بازی نیست عشق شور شوق جوانی نیست

عشق شادی بخش دل هر پیرست اره قلب من پیره اما این عشق باعث شادی من نشد بلکه باعث

شد فراق من از این دنیا شد شوق عشق مرا به عرش رساند اما این چه عشقیست که مرا از

عرش به فرش رساند الان که دارم مینوسیم به خدا رو فرش هم نیستم الان زیر زمینم اره

زیر زمین نه این تقدیر نیست نه این رسم سرنوشت که اونی که عاشق میشه همیشه با غصه

زندگی کنه اره من نویدم همونی که غصه تو صداش از دنیا بریده از همه چی بریده و تنها

آرزوش خوشبختی معشوقشه معشوقی که حتی برای این عاشق بیچاره کوچیکترین ارزشی قائل

نیست نمی دونم دیگه چی بگم اما الان میرم اما بازم میام پس فعلا